เมื่อประสบความสำเร็จในการถ่ายภาพ เนียปส์ ตัดสินใจเดินทางไปเยี่ยมพี่ชายที่กำลังป่วยหนักที่เมืองคิว (Kew) ทางตะวันตกเฉียงใต้ของกรุงลอนดอน ในปี ค.ศ. 1827 ทำให้เขาได้มีโอกาสรู้จักกับฟรานซิส บาวเออร์ (Francis Bauer) ผู้เห็นความสำคัญของผลงานค้นพบของเนียปส์ และแนะนำให้เขาส่งผลงานเข้าไปที่ ราชสมาคมแห่งลอนดอน หรือ Royal Society ซึ่งเป็นสมาคมนักปราชญ์ทางวิทยาศาสตร์ธรรมชาติ เพื่อทำการจัดแสดงผลงาน ทว่า ราชสมาคมต้องการทราบรายละเอียดและวิธีการสร้างผลงานซึ่งเป็นสิ่งที่เขาไม่เต็มใจบอกเล่าในขณะนั้น ทำให้เขาล้มเลิกความตั้งใจ และทิ้งผลงานทั้งหมดให้กับฟรานซิส บาวเออร์ ก่อนเดินทางกลับฝรั่งเศส หลังจากนั้น เนียปส์ยังคงทุ่มเทให้กับการศึกษาค้นคว้าและพัฒนาเทคนิควิธีการถ่ายภาพอย่างต่อเนื่อง จนได้พบกับ หลุยส์ ฌาคส์ มังเด ดาแกร์ (Louis Jacques Mandé Daguerre) ผู้เชี่ยวชาญด้านกล้องทาบเงา และได้ร่วมงานกันจนสามารถพัฒนาเทคนิคใหม่ ๆ ขึ้นอีกหลายอย่าง รวมถึงวิธีการผนึกภาพถ่ายลงบนแผ่นกระดาษ หลังจากทำงานร่วมกับหลุยส์ ดาแกร์ ได้เพียง 4 ปี จนกระทั่งวันที่ 5 กรกฎาคม ค.ศ. 1833 เนียปส์ได้ถึงแก่กรรมในวัย 68 ปี ด้วยอาการหัวใจล้มเหลว ซึ่งขณะนั้นเขามีสถานภาพยากจน และยังไม่มีสิ่งประดิษฐ์หรือผลงานใดได้รับการยอมรับในนามของเขาเลยแม้แต่ชิ้นเดียว